Dromen

'Tegenwoordig acht iedere kwakzalver zich bevoegd in zijn martelkamer de gruwelijkste dierkwellerij te bedrijven om zijn licht te laten schijnen over problemen waarvan de oplossing allang in boeken staat; maar hij is te lui en onwetend om er zijn neus in te steken.'
Arthur Schopenhauer in Parerge und Paralipomena (1851)

Net als dat ik mij zorgen kan maken om nietige zaken, kan ik mij zorgen maken om grootse zaken die buiten mijn bereik liggen. Ik zou graag degenen redden die sterven van de honger, sterven in een oneindige strijd, sterven van verdriet, maar ik kan het niet.
Ik zit hier te schrijven over mijn hersenspinsels, alsof dat hetgeen is waar ik voor leef. Natuurlijk - ik droom van een carrière als schrijfster, om de mensen aan het denken te zetten met behulp van woorden. Maar hoe in hemelsnaam kan ik daar van dromen, terwijl er nu opnieuw iemand sterft van de honger, in een oneindige strijd of van verdriet? Selfish fool..

Ik hoop later bovenstaand stukje tekst te lezen met de gedachte dat ik ongelijk had destijds. Ik hoop tegen die tijd duizenden kinderen te hebben gered van de hongerdood, Uruzgan te kunnen zien in vrede, overal lachende gezichten te zien zonder de angst die lach weldra te verliezen.