Alles is subjectief

'Vaak moet er iets gebeuren voordat er iets gebeurt.'
Voetballer en coach Johan Cruijff (1947)

Ex nihilo nihil fit. Uit niets komt niets. Dat klinkt best logisch, niet? Parmenides vond van wel. Ik ben het met hem eens, want als voor ons iets 'uit het niets' lijkt te komen, hoeft dat toch niet te betekenen dat het werkelijk 'uit het niets' kwam? Het is allemaal ongelooflijk subjectief.
Zo kan het gebeuren dat iets langzaam in het niets verdwijnt. Ik bedoel, ik heb iemand uit het oog verloren en ik denk dat ik diegene nooit meer zal zien. Nu heb ik groot vertrouwen in mijn geheugen, maar ik vrees dat ik diegene pijnlijk langzaam zal vergeten. Alles wat we samen deden, alles wat we samen zouden doen, alles wat van ons samen was. De ogen, de lach, de lippen, de geur, de stem, de vorm, hem. Langzamerhand zal hij, voor mij tenminste, verdwijnen in het niets. Zelf bestaat hij hoogstwaarschijnlijk nog wel op dit moment, maar het zou net zo goed kunnen zijn van niet. Het maakt voor mij geen verschil. Alles is angstaanjagend subjectief.