'Krijgt een appelboom gewoon appels, of is de appelboom de creator, de schepper van de appels?'
Marinus Knoope in De creatiespiraal - natuurlijke weg van wens naar werkelijkheid (1998)
Ik ben constant op zoek naar een zielsverwant. Het drijft mij tot waanzin. Zal ik er ooit in slagen? Wat als mijn zielsverwant al overleden is of zelfs nog niet geboren is? Stel, diegene is in leven, waar moet ik dan zoeken? Moet ik überhaupt zoeken? Zal het 'gewoon' gebeuren, op een gegeven moment?
Het doet mij denken aan een stuk van Plato: de bolletjesmens. Hij schrijft dat alle mensen van nature samen met iemand eenzelfde bolletje waren, maar dat na verloop van tijd, omdat deze bolletjes zo gelukkig waren en zichzelf derhalve als machtig zagen dat de goden zich bedreigd voelden, Zeus de opdracht gaf de bolletjes te delen door twee. "Toen het oorspronkelijke lichaam zo doormidden was gesneden, verlangde elke helft wanhopig naar de andere helft, en zij zochten elkaar op. Dan sloegen ze de armen om elkaar heen en grepen elkaar beet om tot eenheid te groeien. Zo is, lang geleden, in de mensen de liefde voor elkaar ontstaan. Die liefde drijft de mensen naar elkaar en probeert van tweeën één te maken om zo de menselijke natuur te genezen en te herstellen. Ieder van ons heeft dus als het ware een ontbrekende helft, en ieder is dus altijd op zoek naar die andere helft." (vertaling van G. Koolschijn)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten