'In het alledaagse zien we het wezenlijke; het fundamenteel goede licht op in het alledaagse.'
Frank Vosman in De orde van het geluk (1997)
Jammergenoeg is klagen gangbaar geworden.
Graag zou ik onnadenkend genieten van het leven, maar aangeboren is dat zeurende van binnen. Ik geloof dat ik daar niet de enige in ben. Nauwelijks hoor ik een gesprek dat geen geklaag, geen zelfmedelijden bevat. Altijd maar dat zeurende..
Natuurlijk - je hebt er niet om gevraagd geboren te worden. Natuurlijk - je mag ontevreden zijn met het hebben van het leven, maar als dat het geval is, zou ik willen zeggen: Doe er iets aan!
Deze laatste uitspraak valt op twee verschillende manieren te interpreteren. Pleeg zelfmoord is de ene, maar ik zou de andere aanraden: zorg dat je van het leven gaat houden. Simple as that..
Er zijn velen die denken dat het leven voor hen al uitgestippeld is, dat ze het leven moeten bewandelen zoals het zich aandient. Het dorp, de school, het bedrijf, de hond, de buren, de familie, de vrienden, een huis en af en toe op vakantie. Ik, een wereldburger, zal dat nooit begrijpen. Er vanuit gaande dat er slechts één leven is, is het toch zaak er het allerbeste uit te halen, of begrijp ik dat verkeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten